Pim, Marion, Kees, Maarten en Merijn in de speelzaal
Wegens vliegangst van een bepaald persoon ontstond al lang het plan dan maar met de trein naar China te gaan. De vliegangst is wel over gegaan, het plan van ons niet (van Frans wel...). Gezien we al in China waren besloten we daar maar te beginnen. We waren hier al voor het bridgen, met wisselend succes (zie voor onze belevingen daar de blog van de nederlandse bridgers op de mind sport games). Wat foto's van tijdens het bridgen:
Pim, Marion, Kees, Maarten en Merijn in de speelzaal
Ze bleken niet echt moeilijk te doen als je de beveiligingspoortjes gewoon voorbij liep ipv je badge te laten zien...
En hier woonden we
Mike ligt onderuit in 1 van de woonkamers
De computer met internet was altijd druk bezet, hier door Frans
De toren met colalight voor Monique
Marion en Anke spelen tayu op wat nog over is van de cola-light toren voor Monique
Hier kun je een wedstrijd kijken en er wordt commentaar bij gegeven
Op een heldere dag...
en op een minder heldere dag
Ik hou niet zo van chinees, maar er was een erg lekkere thai
En een lekker visrestaurant waar je zelf je vis kon kiezen uit de aquaria (en je groente uit mandjes):
We hadden ook nog wat bezienswaardigheden bezocht tijdens het bridgen, alleen was mijn batterij van mijn fototoestel in het zomerpaleis leeg, dus is dit is de enige foto dit ervan over is:
Meike en Merijn als keizerin en keizer
Nadat alle anderen het olympisch dorp hadden verlaten hadden vond ik nog een briefje van Frans, die mij de nacht ervoor met iets roods weg had zien sneaken:
Met nog wat verdwaalde figuren die waren achtergebleven besloten we de Tempel van de Hemel te bezoeken. Meike was snel overgehaald, want hier zou een geocache liggen! Zou, want het werd geen successtory, en het kwam niet helemaal alleen omdat we niet konden zoeken, want ook andere mensen konden 'm de laatste tijd niet meer vinden in dit bos:
De tempel zelf mocht ook nog op de foto:
Accordeon en zang in een huisje in het park bij de
tempels.
De volgende dag werd Monique's droom ook eindelijk werkelijkheid: we gingen met de bus!
Ook vonden we een starbucks:
We (Meike) moesten nu nog naar de 798 kunstenaarswijk om wel echt een cache te vinden in China. Onderweg liepen we nietsvermoedend een hek door maar toen we het terrein weer af wilden ging dat niet zo makkelijk (maar een kwartier en 20 chinezen later kregen we zelfs een gids mee). Monique vond het allemaal erg grappig maar van Meike mocht ze niet terug weer over het terrein. De cache was snel gevonden en in de wijk was ook nog genoeg te zien:
Meike met haar schat, eronder de beschrijving van waar de cache was (met foto's van objecten die we moesten volgen) en een banaan die we aan het eten waren om onopvallend te doen.
Deze lieve kat had ik nog gekocht in deze wijk. Ik was wel verbaasd een dergelijk label te vinden in china
Na te hebben gefitnest:
en namaakvlees te hebben gegeten (de pekingeend was helaas op) gingen we nog op zoek naar oordopjes tegen snurkende mensen in de trein. Het is echt totaal onbegrijpelijk dat het niet gelukt is met de artistieke meesterwerken van Monique, maar ze hebben er in China waarschijnlijk nog nooit van gehoord.
| Begin | Menu | Top | Trein (1) |