Bij aankomst vroegen we direct hoe laat het was. Al snel zagen we echter alweer ergens een andere tijd. We konden echter niet de hele tijd alleen met de tijd bezig zijn, dus we besloten een park met rotsen te bezoeken. Daar wilden we natuurlijk graag met de bus heen. Onze gids beweerde dat we bus 7 moesten nemen, maar die konden we niet echt vinden. Later vonden we een meisje dat ons kon vertellen dat we bus 8 moesten nemen. Ondertussen hadden we al veel bussen en bushaltes gezien. Er was een jongen die bij ongeveer de helft van de bussen de chaffeur iets ging vragen en dan iets opschreef, niet helemaal duidelijk waarom, maar het zag eruit als een bijbaantje. Toen we hem gingen vragen hoe we bij het park kwamen, zei hij een hoop in het russisch. Dat klonk niet best! Toen wij echt heel onbegrijpelijk keken, schreef hij echter 2 busnummers op (geen 7 of 8). Deze nummers hadden wij wel langs zien komen en toen er weer 1 kwam besloten we daarmee te gaan.
Het was niet de allermooiste dag, en heel veel rotsen zagen we niet. Er waren wel hele enge beesten (of zouden moeten zijn):
En het hol van een gevaarlijk roofdier met scherpe tanden!
Zonder angst voor de grote dieren
Ook zonder angst
Maar Monique haar sokken waren wel bang voor de
modder (of blijkbaar niet genoeg...)
's Avonds besloten we naar het centrum te gaan dat aan de andere kant van het water lag. Eerst hoopten we dat onze bus erheen zou gaan, maar dat bleek niet zo toen die de brug voorbij reed. Daarna besloten we uit te stappen en een bus de andere kant op te nemen waarvan we het nummer niet eerder gezien hadden (aan onze kant van de brug dus, en we hadden ondertussen een hoop nummers gezien!). Dit werkte en we vonden een sushi restaurant. Het meisje hier wist ons ook enigzins te helpen met ons raadsel, het bleek dat de wintertijd was ingegaan. Het leek er nu op dat we inderdaad nog in dezelfde tijdzone waren en het in China geen wintertijd was geworden (maar of dat helemaal klopt? hier hebben we het opgegeven in ieder geval). We kwamen weer thuis met een bus met nummer dat we dachten wel eerder gezien te hebben (toch handig geweest dat wachten aan het begin). De volgende ochtend besloten we na lang beraad toch te proberen de stoeltjeslift naar een geocache te vinden. Dit lukte:
Huisjes onderweg naar de lift
Het was echter minder goed gelukt een kaartje te kopen. Maar dan hadden we nog wat vage russen die wel iets konden regelen en zo konden we mee. Boven aangekomen bleek er echter nog wel een andere kant aan deze deal te zijn, we moesten namelijk boven aangekomen wodka met ze drinken. Daarna waren we helaas te dronken om de geocache nog te vinden (of was het omdat we de trein moesten halen? hmm dat lijkt onwaarschijnlijk)... Dit was hoever we kwamen:
Uitzicht bovenaan de lift
De Takmak
Meike tussen de doekjes
Daarna gebeurde er nog een ramp, ze hadden geen blikjes cola light! Gewapend met bakken noodles, koekjes, thee, cup a soup, grapefruitsap en flesjes cola light vertrokken we richting het station.
| Trein (2) | Menu | Top | Trein (3) |