Mongoolse bergen
Wij stapten vol goede moed in de trein. Dit is niet zo makkelijk als het lijkt, aangezien mensen voortdurend in en uit de trein stappen. Je voelt je tijdens het instappen een soort spook gezien men gewoon door je heen loopt (hoewel dit vermoedelijk makkelijker zou gaan als je echt een spook was geweest).
We bleken dit keer 2 benedenbedden te hebben en onze coupe te delen met twee russische dames. Ondertussen hadden we al wat beter door waar plekken waren voor onze bagage, maar helaas, op onze plek stond een enorme tas van de russische dames. We gebaarden dat we onze bagageruimte wilde claimen, maar de russische dames waren het hier niet mee eens. Nadat we onze treinstelopzichtster hadden gebaard wat het probleem was, ging die op aanraden van de russische dames proberen of onze koffers ergens anders pasten, maar onze koffers bleken niet opvouwbaar. Dus besloot zij weer anderen er bij te halen en toen de halve trein bij onze coupe stond bleek er zowaar iemand bij te zitten die engels kon. Van hem kregen wij gelijk en zo kwam het allemaal goed en konden we met een kopje thee en een blikje cola light genieten van onze overwinning en uit het raam kijken.
Mongoolse bergen
Het gedoe aan de grens (allerlei formuliertjes, kijken of te geen mensen onder de bank hadden verstopt) duurde dit keer iets langer, en was midden in de nacht. Daardoor heb ik het grootste gedeelte slapend meegemaakt, al moest ik af en toe opstaan als ze wilden zien of er iemand onder mijn bank zat. De volgende dag reden we langs lake Baikal, het grootste zoetwatermeer van de wereld. Het duurde dan ook best lang:
En dit zagen we aan de andere kant
Later zagen we nog wat huisjes
De dames waren vroeg in de ochtend vertrokken dus we hadden deze dag heerlijk de ruimte. Het tochtte echter een beetje dus toen het donker werd besloten we het raam in te pakken:
Wat ons deze dag eigenlijk het meest bezig hield was de tijd. Het was een beetje onduidelijk of we nu een andere tijdzone zaten. Het leek ons wel, maar zekerheid hadden we niet. Op de stations werd de tijd in Moskou aangegeven, dus daar hadden we ook niet heel veel aan:
De tijd in Moskou, vandaar dat het al zo donker is
Koud
Met wat meer belichtingstijd
De klok werkt!
We hadden natuurlijk wel wat aan deze klokken gehad als we het tijdsverschil met Moskou wisten, maar dat was ook onduidelijk. Een smsje met Yke gaf ons een tijd in Krasnoyarsk, waarmee het leek of dat dezelfde tijdzone was als Beijing. Daar bovenop was het ook nog onduidelijk hoelaat de trein aan zou komen, daar waren ook nog verschillende versies van. Monique ging het vragen met het "Russisch voor op reis" boekje waaruit Monique vlekkeloos Russisch kon overschrijven.
*Monique laat haar briefje zien met "Hoe laat is het?" in het Russisch*
*Meisje steekt 7 vingers op*
*Monique laat haar briefje zien met "Hoe laat komt de trein aan in Krasnoyarsk?" in het Russisch*
*Meisje steekt 7 vingers op*
Eerst dachten we, wat klopt daar nou van. Maar toen dachten we misschien dat het allebei waar was. Monique zette haar wekker en stond 2 uur te vroeg op...
| Mongolie | Menu | Top | Krasnoyarsk |